avatar
Куч
44.34
Рейтинг
+16.27

Мақолалар

Мои дедушка и бабушка — гордость нашей махалли

“Менинг бобом, бувим-маҳалламиз фахри” мавзусида ташкил этиладиган “Энг яхши иншолар” танлови
Илм-фан
Я, Иззатуллаев Санжар, ученик Ташкентского архитектурно-строительного колледжа группы ТА 1-14. Я живу в махалле   Абдурауф Фитрата, в Мирабадском районе города Ташкента.
Наша семья считается одной из самых примерных семей в нашей махалле. Во всем этом-заслуга моего дедушки и моей бабушки. Они стремятся к процветанию нашей махалли путем ее благоустройства.
Благодаря нашему президенту Исламу Абдуганиевичу Каримову, этот год был признан годом «внимания и заботы о старшем поколении».
Мой дедушка и моя бабушка вносят свой вклад в благоустройство нашей махалли.
Дедушка каждую неделю собирает жителей нашей махалли и проводит собрания, где он затрагивает самые важные темы и вопросы нынешнего времени. Бабушка помогает нашей оксокол – Алиевой Зумрад Ахмадовне.  Хоть моя бабушка и стара, она каждый весной сажает саженцы и деревья. И при этом она совсем не устает. А мой дедушка каждый весной приносит саженцы с базара. Он бы мог все принести сразу за одну покупку, но он хочет, чтобы саженцы были свежими. И при этом у них хватает время на составления плана каждого дня. Они каждый день составляют новый план, чтобы их день не был похож на вчерашний. Я тоже беру с них пример.

Bobojonim va buvijonim — mahallamiz faxri

“Менинг бобом, бувим-маҳалламиз фахри” мавзусида ташкил этиладиган “Энг яхши иншолар” танлови
Илм-фан
Men, Izzatullaeva Holida, 158-maktabning, 7”A” sinf o`quvchisiman.
Ming shukurki, men tinch, gullab, yashnab, jadal ravnaq topayotgan go`zal o`lkaning erka qizi, o`z diyoridagi eng inoq, hamma havasi keladigan, ibratli oilanung farzandiman.
Bizning oila olti kishidan iborat: bobojonim, buvijonim, adajonim, oyijonim, akajonim va men.
Maktabdan qaytiboq, uy atalmish qo`rg`onimga shoshaman. Uyim men uchun eng osoyishta, mehrga to`la, men sevgan va meni sevguchi insonlarga to`la eng xavfsiz go`shadir. Boraman-u, bobojonim va buvijonimni mehrga to`la bag`irlariga otilaman, issiqqina, yumshoq ko`zlaridan tutib, kulib turgan ko`zlariga to`yib boqib, yuzlaridan o`paman. Ular meni peshonamdan o`pib, qaynoq bag`irlariga bosadilar, men bir zumda bijirlab, erkalanib ularga bugun olgan baholarim, o`rgangan darslarim haqida sevinib so`zlab ketaman, ular meni eshitib, yutug`larimdan juda sevinishadi, gar kamchiliklarim haqida gapirib hafa bo`lsam, men bilan birga hafa bo`lishadi, ammo “Unday emas, bunday  qilsang, a`lo bo`ladi. Sen eplay olasan, biz senga ishonamiz,” — deb o`gitlar berishadi. “Kuchlisan,” – deb, meni ishontirib, ko`p daldalar berishadi. Ularning aytganlarini qilib, ming hech adashmayman. Ular juda aqlli, ko`pni ko`rgan, alla qachon hayotni o`rgangan, bizga o`zlari qilgan xatolarini qaytarmasligimiz uchun, yaxshi yashashimiz uchun o`z nasixatlarini jonu-dildan beradigan, bizni doimo duo qilib o`tiradigan mehribonlarimizdur. Odatda dadajonim va oyijonim ishda bo`lishadi. Men kelganda, buvijonim ovqatimni: “Issiqgina tursa, bolam kelib eb oladi,”- deb, dasturxonchaga o`rab qo`yadilar. Men mazza qilib eb olaman. Ular  tayyorlagan taomlar juda-juda mazali. Men hamma tayyorlashni biladigan ovqatlarimni shu mehribon buvijonimdan o`rganganman.